Endonezyalı sivil toplum kuruluşu Sungai Watch, bu baharda altı haftalık bir süre boyunca,
ızgara deniz ürünleri restoranları, sörf molası ve pastoral tatil köyleriyle bilinen,
geleneksel olarak yapılacaklar listesi cenneti olan Bali’nin Jimbaran Körfezi’nden
40 tondan fazla çöp topladı.
Büyüklüğü sahada kimseyi şaşırtmadı. Çöp tsunamileri tekrar eden bir sorun haline geldi:
Her yıl muson mevsiminde dünyanın en kalabalık adası olan komşu Java’dan yıkanıyorlar.
Ancak turizm, salgın sonrası yeniden canlanırken, sosyal medyadaki viral videolar
ve bir dizi haber sayesinde konuyla ilgili küresel farkındalık artıyor. 2020’de Sungai
Watch’ı kuran Fransız asıllı, Bali’de büyümüş üç kardeşten biri olan 28 yaşındaki
Bay Gary Bencheghib, “Bütün bir kıyı şeridi plastikle kaplı olduğunda,
bu çok büyük bir krizdir” diyor.
Gayri safi yurtiçi hasılasının yarısından fazlasını sunması için endüstriye güvenen
Bali kadar az sayıda destinasyon turizme bağımlıdır. Pandemi öncesi ada,
2012’de yılda 2,88 milyon olan uluslararası ziyaretçinin 2019’da 6,3 milyona
yükseldiğini gördü ve bu noktada turizm, Bali ekonomisine 7,8 milyar
ABD doları (10,4 milyar S$) katkıda bulunuyordu.
Şimdi, bu ilk tam iyileşme yılında, Bali Turizm Kurulu Başkanı Ida Bagus Agung
Partha Adnyana, adanın aşmaya hazır göründüğü bir rakam olan 4,5 milyon
uluslararası gelişi hedefliyor.
Muhteşem ormanların ve pirinç tarlalarının kenarlarında kumsal mutluluğu,
Hindu tapınakları ve lüks tatil köyleri için gelen ziyaretçiler, deneyimlerinin
adanın altyapısal başarısızlıkları tarafından ne kadar
gölgelenebileceğini görünce şaşırabilirler.
Yollar inanılmaz derecede sıkışık, gezi sırasında sinir bozucu derecede uzun
sürüşlere neden oluyor ve yaygın inşaat gürültü kirliliği yaratıyor.
